بررسی فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب در تمرینات اصلاح کایفوز با و بدون ریترکشن سر

مقدمه و اهداف امروزه هایپرکایفوزیس قفسه سینه یکی از شایع­ترین ناهنجاری­ های قامتی است که افزایش آن با افزایش سر به جلو همراه است؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب در تمرینات اصلاحی کایفوز با و بدون ریترکشن سر می­باشد. مواد و روش­ ها در مطالعه حاضر 15 نفر از دانشجویان مرد غیرورزشکار (25-18) سال با هایپرکایفوزیس وضعیتی بالاتر از 42 درجه انتخاب شدند. فعالیت عضلات استرنوکلائیدو ماستوئید، تراپزیوس فوقانی، تراپزیوس میانی و رمبوئید در حرکات کبرا، W و Y با و بدون ریترکشن از سیستم الکترومیوگرافی سطحی 16 کاناله ساخت شرکت بایامد ثبت گردید. برای مقایسه درون­گروهی فعالیت عضلات در دو حالت از آزمون آماری t زوجی با سطح معناداری 95 درصد (0.05=α) در نظر گرفته شد. یافته­ ها یافته ها نشان داد که میزان فعالیت عضله تراپزیوس بالایی و تراپزیوس میانی (05/0p<) در حرکت y با و بدون ریترکشن سر معنادار بود، اما تفاوت معناداری در فعالیت دو عضله دیگر یافت نشد. همچنین در حرکت W با و بدون ریترکشن سر میزان فعالیت هر چهار عضله مورد مطالعه معنادار بود (05/0p<). در رابطه با حرکت کبرا تفاوت معناداری در میزان فعالیت عضلات تراپزیوس فوقانی و استرنوکلوئید-ماستوئید بین دو حالت با و بدون ریترکشن سر یافت شد، ولی تغییر وضعیت سر بر میزان فعالیت دو عضله دیگر تاثیر معناداری نداشت (05/0p<). نتیجه­ گیری به نظر می‌رسد فعالیت تراپزیوس فوقانی در حرکت y با ریترکشن سر کاهش و فعالیت تراپزیوس میانی افزایش یافته بود. همچنین در حرکت W با ریترکشن سر به جز عضله رومبوئید میزان فعالیت سه عضله دیگر افزایش یافته بود. در حرکت کبرا فعالیت عضله تراپزیوس فوقانی و استرنوکلایدوماستوئید در ریترکشن سر بیشتر از حالت بدون ریترکشن سر بود. نتایج حاضر گویای این است که تغییرات پوسچر سر اثر متفاوتی را بر فعالیت الکترومایوگرافی عضلات در حرکات اصلاحی کایفوز دارد. پس توصیه می­شود در به کار گرفتن این حرکات برای اصلاح کایفوز با احتیاط برخورد شود و اطلاعات بیشتری در زمینه میزان فعالیت سایر عضلات حاصل گردد.